Ein echt fauler Sack!

Hallo Liebes,

Heute ist mein Leben besser geworden..Gott sei Dank :) (Í dag er líf mitt betra, Guði sé lof). Ég var ekki pirripú þó dagurinn hafi ekki verið jafn "effizient" og ég hafði vonað. En það kemur dagur eftir þennan dag og ég bíð hvers dags með barnalegri jólaeftirvæntingu. Das Leben in Berlin ist doch fabelhaft! (Lífið í Berlín er jú frábært).

Allavega...langur skóladagur í dag (trúi ekki að það vikan sé strax að enda komin) og enn og aftur áhugaverður. Í dag ræddum við mikið um ímynd útlendinga af Þýskalandi. Hvort þeir væru kurteisir, stundvísir, góðir Autofahrer (bílstjórar) o.s.frv. Flestir voru sammála um að þjónustufólk hér sem og aðrir mættu brosa meira, þjónustan væri ein bisschen "kühl" (kuldaleg). Ég hins vegar gat ekki kvartað yfir neinu varðandi þetta mál, enda kuldanum vön. Eins og ávallt var ég eini fulltrúi N-Evrópu í þessum hópi og þurfti því að verja kuldalegt viðmót okkar fyrir tilfinningasömum Ítölum sem og Ameríkönunum. Svo kom að því að drykkja var nefnd í þessari umræðu. Þjóðverjar drekka mest af öllum í heiminum ef reiknuð er út ársneysla áfengis á hvern haus. Það er víst vegna þess að þeir drekka á hverjum degi en hóflega, ólíkt okkur Íslendingum sem drekkum bara á lau. og sun. í óhófi :) Hvort ætli sé skemmtilegra? ;)  Ég komst líka að því að Þjóðverjar eru afskaplega hræddir við orðið "Patriot" (föðurlandsvinur). Báðir kennararnir mínir sögðu að þær væru að sjálfsögðu stoltar af því að vera Þjóðverji en hvorug taldi það sem föðurlandsvináttu. Önnur sagði m.a.s.: "..ich bin doch kein Patriot um Gottes willen." Mér fannst þetta frekar leiðinlegt því af hverju ættu Þjóðverjar ekki að mega vera stoltir af sínu landi og þjóð eins og aðrir?

Eftir þessa greiningu á þýskri þjóðarsál tók við heimsókn í den Dorotheenstädische Friedhof. Þar kíktum við á grafreiti ýmsra frægra Þjóðverja en Bertolt Brecht var þó aðalviðfangsefnið enda erum við að lesa sögu eftir skáldið góða. Kuldi hrakti hópinn inn á kaffihús í grenndinni og verð ég að segja að það var mjög "komisch" (skrítið) að sitja með kennaranum og súpa á kaffi. Eitthvað sem maður er ekki vanur frá Fróni hinu góða. 

Jæja, eftir skóla héldum við Manon heim á leið með Clémence (bekkjarfélaga Manon) í eftirdragi. Smá heimalærdómur og síðan tók við safnaleiðangur sem breyttist í safnleiðangur. Sumt fólk er latara en annað, það verður að segjast. Safnið sem við sóttum heim var Altes Museum. Þar er egypsk list og forn-grísk. Litli listasögunördinn í hjarta mínu var glaður svo mikið get ég sagt ykkur. Þarna sá ég m.a.s. ýmis verk sem ég lærði um í SAG163 hérna í den ;) Hnjehnje það er ákaflega gaman að geta farið inn á safn og þurfa ekki að lesa stórt útskýringarplagg um hvað Amarna-tíminn er..heldur einfach vita það ;) Svona er litla nú klár! Minn indæli herbergisfélagi er immer ákaflega þreytt og svöng og við ákváðum því að hlaupa yfir á Subway áður en lengra væri haldið. Subway heimsóknin tók hins vegar ein Ewigkeit (eilífð) svo eftir það tók því ekki að fara á neitt safn, ekkert gaman að þurfa að hlaupa um. Já..held að nächste Donnerstag werde ich allein zum Museum gehen (næsta fimmtudag fer ég ein á safn). Sumir hafa einfaldlega ekki jafn mikinn áhuga og ég..allt í lagi með það.

Ach so. Ég ætla að vera ljúf systir og binda enda á þrotlausar vangaveltur minnar ástkæru systur um eðli þáttarins "Nur die Liebe zählt". Fyrst kemur þýðing á nafninu: "Aðeins ástin skiptir máli". Á skjánum birtist skælbrosandi hübscher Moderator (myndarlegur þáttastjórnandi) sem stendur á sviði (svona Opruh-talkshow myndver). Hann byrjar að segja sögu af Kurt og Gertrud sem hafa ekki séð hvort annað í 3 ár. Svo sýnir hann myndband þar sem hann heimsækir Kurt og heyrir sögu hans. Kurt og Gertrud voru ákaflega hamingjusöm fyrir þremur árum, ástfangin upp fyrir haus og allt var prima. Síðan hættu þau skyndilega saman. Kurt er enn verliebt (ástfanginn) af Gertrud og vill hana aftur. Ahh nú kemur sko twist! Der hübsche Moderator er búinn að hafa samband við Gertrud sem bíður þess að tala við Kurt. Hann játar ást sína og hún segir honum að hún vilji ekkert með hann hafa. Endir. Stundum endar þetta þó vel, der Moderator leiðir saman elskendur sem búa í sitthvorri heimsálfunni og í stúdíóinu hrynja hamingjutár. Sem sagt þessi "furchtbar" þáttur snýst um það að hjálpa fólki þegar kemur að ástinni. Svo væmið að þetta jafnast á við lokaþátt af Bachelor. Uggh og þetta horfir fólk á á sunnudagskvöldi, þar á meðal ég til að hlæja mig máttlausa. 

Helgin verður eflaust spennandi. Ich fahre nach Polen am Samstag (ég fer til Póllands á laugardaginn). Það er nefnilega Ausflug (skemmtiferð) með skólanum til Stettin (svo heitir borgin á þýsku) sem er víst 7. stærsta borg Póllands en gömul og merkileg. Gaman að því að geta sagst hafa farið til Póllands ;) 

Bis später meine Lieblinge,

Die lebhafte Lara

p.s. Furðusjón dagsins: Mensch þetta er orðið echt erfitt! Hmm furðusjón dagsins...forn-egypskt brauð. Svo sá ég líka mann með hár niður á mitt bak...en það er víst ljótt að gera grín að fólki ;)

Athugasemdir

[Elín (IP-tala skráð) 11.4.2008 kl. 00:24]

Þú hefur líka aldrei verið á Háskóla, þar drekkur maður kaffi með kennaranum og spjallar í kaffihléum (a.m.k. í hinni dásamlegu Hugvísindadeild).

Já það vissi ég að þetta væri einhver mjög svo súr og klikkaður raunveruleikaþáttur! Ertu ekki að fara að drulla þér á Pergamon museum? Og ekki taka þessa væluskjóðu með þangað! Það er ekkert hægt að hafa svona kúka með - þú þarft hard core safnalúða eins og mig með í svona stöff!